Als bepaalde belangrijke zaken – in werk
en/of privé – structureel tegen zitten of blokkeren is het tijd voor een
time-out om het tij te keren en het blijkbaar niet duurzame leefsysteem dat dit
voortbrengt te transformeren.
Als het lukt om
te komen tot een andere tijds-beleving (letterlijk en figuurlijk) keert dat tij
vanzelf mee. Tijd is namelijk - in onze Westerse cultuur – samen met geld één
van de (zo niet dè) meest bepalende en dwingende factoren in ons leefsysteem.
Persoonlijk, in relaties en gezinnen en collectief...
Als je tot een
werkelijk vrije-tijdsbeleving kunt komen, waarin een belastend gevoel van
moeten structureel wordt vervangen door een geïnspireerd gevoel van zin hebben
in, zit je overduidelijk op het juiste of in elk geval een beter - gezonder,
zingevender en meer geluk brengend - pad.
Vrijheid geeft
ruimte voor creativiteit oftewel ‘creatieve tijd’. Als het daarin lukt om
zinnige nieuwe zaken te creëren, krijgt je leven vanzelf nieuwe zin en krijg je
tegelijkertijd nieuwe zin in het leven.
Dit vormt naar
mijn idee een belangrijk antwoord op alle fundamenteel onduurzame
leefsituaties, zelfs wanneer men lijdt aan en onder een terminale ziekte. Maar
zeker bij (ernstige) eenzaamheid, depressie, obesitas, verslavingen, burn-out,
(lethargische) passiviteit, (andere) psychische aandoeningen, hart- en
vaatziekten, diabetes, reuma, astma, dementie, etc...
Iedere ziekte
of aandoening houdt verband met het lijden, waarmee men steeds duidelijker -
oftewel bewuster - wordt geconfronteerd. De vraag is alleen wat er eerder was:
de ziekte of het lijden. Mijn stelling is dat het laatste veelal het geval is:
het - in eerste instantie onbewuste of minder concrete - lijden leidt dan tot
de ziekte en die wakkert het lijden verder aan in een vicieuze (= letterlijk:
kwaadaardige) cirkel. Door die cirkel te doorbreken door positieve beleving en
ontwikkeling de overhand te laten krijgen - al dan niet met
begeleiding/ondersteuning - kan men dus het tij keren.
Dat kan
bijvoorbeeld aan de hand van het positieve
gezondheidconcept en –model (van Machteld Huber), dat in wezen een
integraal welzijnsmodel omvat. Dat model wijst ook naar de essentie: het
ombuigen van een ‘lijdensweg’ naar een positieve welzijnsontwikkeling. Die
hoeft niet expliciet gerelateerd te zijn aan de concrete klachten en/of daarmee
samenhangende pijn of behoeften. Het belangrijkste is het in eerste instantie
verminderen van het algehele lijden en vervolgens voornamelijk of algeheel
genieten van het leven. Dan wordt men letterlijk en figuurlijk 'beter'.
Misschien niet (direct) in maatschappelijke zin (op basis van de heersende
Westerse normen), maar in elk geval in de zin van de menselijke harmonieuze
natuur.
Intensief contact met dè natuur, waarbij je automatisch (na enige tijd) veel loslaat van het ‘normale’ voor velen drukke dagelijkse bestaan, helpt om weer meer contact te maken met die menselijke natuur, zoals een zogenoemde ‘Nature Quest’ beoogt en dit interessante interview met Miriam Lancewood die al jaren met haar man in de wildernis doorbrengt illustreert.
Intensief contact met dè natuur, waarbij je automatisch (na enige tijd) veel loslaat van het ‘normale’ voor velen drukke dagelijkse bestaan, helpt om weer meer contact te maken met die menselijke natuur, zoals een zogenoemde ‘Nature Quest’ beoogt en dit interessante interview met Miriam Lancewood die al jaren met haar man in de wildernis doorbrengt illustreert.
Dat natuurlijke
welzijn vormt mijns inziens ook de basis voor een duurzame persoonlijke (en
gemeenschappelijke) welvaart. Dat zie ik ook als de kern van
natuurgeneeskundige, zoals die vooral in Oosterse tradities en filosofieën
terugkomt. Dat betekent veelal dat men een onduurzaam ziekmakend leefsysteem
fundamenteel moet loslaten en transformeren naar een duurzaam gezond(er)
leefsysteem. (Voldoende) (diepgaande) ontspanning is daarin een absolute basis.
(Structurele) stress is per definitie niet gezond en dus niet duurzaam. Dat
geldt dus ook per definitie voor het algehele leefsysteem met alle bijbehorende
patronen die tot die stress leiden. Gezonde voeding c.q. stofwisseling en
voldoende beweging zijn natuurlijk ook essentiële factoren voor een gezond
leven. Maar voeding en beweging en de motivatie daaromheen hebben veelal een
belangrijke wisselwerking met de mate van spanning in ons leven en die
beïnvloedt andersom ook weer de stofwisseling.
Ontspannende
activiteiten leiden meestal tot een zekere verlichting in een doorgaans
gespannen leven. Maar als de stress aanhoudt is het dus geen duurzame
oplossing. Veelal moet een diepere emotionele blokkade worden doorbroken c.q.
spanning ontladen, om te komen tot andere gevoels-, denk- en gedragspatronen
(die met elkaar samenhangen en elkaar in stand houden zoals bij allerlei
verslavingen en andere dwangmatigheden). Die nieuwe patronen moeten natuurlijk
ook vorm worden gegeven en dat kan het beste vanuit ontspanning en nieuw
(zingevend) perspectief in combinatie met voldoende ruimte voor creativiteit en
(emotionele) expressie. Openheid en een vertrouwenssfeer zijn daarbij vaak
sleutelfactoren, die in combinatie met die bovengenoemde zaken tot (hernieuwde)
balans en zelfvertrouwen kunnen leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten