Wat is nodig voor een duurzame constellatie tussen (gescheiden) ouders in relatie tot hun kind?

Liefde, relativering, humor, openheid en/of creativiteit,

     een stabiele rolverdeling met bijbehorende verantwoordelijkheden en spelregels

     en een passende onderlinge verstandhouding en emotionele verhouding

kunnen tot een stabiele min of meer harmonieuze sfeer leiden.

Een sfeer waarin elk van de ouders zich kunnen richten op hun eigen - en in geval van partnerschap gezamenlijke - bestemming in het leven en tegelijkertijd een ontspannen, veilige bedding kunnen vormen voor een gemeenschappelijk kind om in op te groeien.

Een dergelijke afgestemde sfeer biedt ook een basis voor beide ouders om elk vanuit hun eigen gemoedstoestand, culturele en spirituele achtergrond en toewijding een emotionele band te ontwikkelen zonder dat dat (de vorming van) die band van de andere ouder met zijn/haar kind in de weg staat.

Soms is in en/of na een situatie/periode van een emotioneel conflict (wat in feite al direct verwijst naar disharmonie) het nodig om zaken eerst emotioneel in balans te brengen, onder meer door in openheid - oftewel vanuit een open hart sprekend - elkaar letterlijk en figuurlijk de waarheid te zeggen en tot verzoening te komen. Dat kan gepaard gaan met de nodige emotionele ontlading, wat juist weer angst voor die confrontatie kan inboezemen.

Helderheid en overeenstemming tussen de ouders (en met eventueel betrokken grootouders) over de constellatie voor het kind om in op te groeien kan daarbij richting, houvast en vertrouwen geven. Daardoor kan het ook makkelijker zijn voor betrokkenen om zich tijdelijk over te geven aan de onbestemdheid en onzekerheid, die gepaard gaan met loskomende emoties en die samenhangen met de vaak onbewuste angst voor die emoties.

Soms is externe interventie of een (andere) belangrijke verandering/beweging nodig om te komen tot een wenselijke doorbraak in een (langdurig) geblokkeerd systeem. Die interventie kan nodig zijn om voldoende ontspanning en een basis van vertrouwen te creëren om in openheid die emotionele confrontatie aan te (durven) gaan en een doorbraak te bereiken en uiteindelijk tot een duurzame emotionele - en voor zover van toepassing economische - reconciliatie te komen. Reconciliatie betekent overigens verzoening oftewel het in balans brengen van wat uit balans is (geraakt of altijd geweest).

Uiteraard vormen hierbij de momentane en/of structurele gemoedstoestand en zelfvertrouwen van de afzonderlijke ouders in het algemeen (dus niet specifiek gekoppeld aan het conflict) ook een belangrijke factor. Een positieve gemoedstoestand en zelfvertrouwen bij een van de ouders, in combinatie met een integere en wijze houding naar het hele systeem (dus niet zozeer alleen het eigen belang en perspectief), kan helpen om tot een constructief proces en duurzame oplossing te komen. Daarmee kan verantwoordelijkheid in relatie tot het kind en leiderschap worden getoond. De een zal dat wel kunnen opbrengen, bijvoorbeeld gesteund door een harmonieus familieverband en/of duurzaam leven of krachtige levensvisie. De ander die meer worstelt met familieverhoudingen en/of zijn/haar leven(svisie) zal dat mogelijk niet of veel moeilijker kunnen opbrengen...