zaterdag 15 november 2014

De duurzame economie rond liefde


Liefde is een schaars ding. Helaas lijkt het steeds schaarser voor te komen in onze westerse samenleving. Omdat vrijwel iedereen er behoefte aan heeft wordt het daarmee steeds waardevoller. Economiseren van liefde roept misschien de associatie op met prostitutie, ook wel ‘betaalde liefde’ genoemd hoewel daar doorgaans weinig of geen sprake is van liefdevolle gebaren en gevoelens. Afgezien daarvan is die benaming mijns inziens misplaatst omdat het tegen betaling mogen of laten ‘bedrijven van de liefde’ juist haaks staat op de essentie van het begrip namelijk onbaatzuchtigheid en onvoorwaardelijke openheid en verbinding.


Is het niet überhaupt ook een paradox om te spreken van economie in relatie tot liefde?

In enge zin lijkt dat het geval. Liefde met bijbehorende gevoelens, intenties en effecten lijkt erg ver te staan van de normale interpretatie van het begrip economie. Vanuit een breder perspectief helpt het echter denk ik om de economie, inclusief de bijbehorende producten, diensten en werkgelegenheid, een evenwichtigere en daarmee duurzamere plaats en rol toe te dichten in ons samen leven. Geld, producten en diensten staan uiteindelijk ten dienste van ons individuele en gemeenschappelijke leven en welzijn. Daarin zijn niet alleen bezit, comfort, behoeftebevrediging, aanzien en financiële zekerheid voor de langere termijn relevant, maar ook meer aan liefde en gevoel te relateren zaken als sociale interactie en verbondenheid, culturele ervaring en verrijking en eventueel een stuk zingeving.


Wat is liefde eigenlijk?

Er zijn oneindig veel vormen van liefde terug te zien in gedrag, geschriften, liederen en andere uitingen. Daarnaast kun je spreken van een gevoel van liefde. Dat kan concreet gericht zijn op
een bekend persoon in directe kring of publiek of bijvoorbeeld een willekeurige buschauffeur, die je een warm hart toedraagt. Je kunt ook liefde voelen voor de mens in het algemeen en naar andere levende wezens. In brede zin kan liefde ook betrekking hebben op bijvoorbeeld je werk, een bepaald doel, materiële objecten, conceptuele zaken, een bepaald uitzicht, uitingen van kunst of de natuur.

Hoe verhoudt sociaal gerichte liefde zich tot persoonlijke micro-economie?

Het raakvlak tussen economie en sociaal gerichte liefde lijkt vooral te liggen in de dimensies tijd, emotionele betrokkenheid en afstemming. Ik zie een relatie met twee principes die onderdeel zijn van ‘the 7 habits of highly effective people’ van de managementgoeroe Stephen Covey: ‘win-win’ en ‘synergie’. De benadering rond die 2 principes is bepalend voor de mate van onbaatzuchtigheid in de betrokkenheid, afstemming en verbinding in het contact en relaties met anderen. Als je die principes hanterend primair gericht bent op eigen emotionele behoeften en/of belangen dan is dat - zelfs in een puur sociale context - te zien als een vorm van (economisch) 'slim zaken doen'. Velen doen dit vanuit een bepaalde flow, zowel in zakelijk als in privé leven. De afstemming is in dat geval dus primair gericht op eigen behoeften en belangen. Wel houdt men dan in lijn met het gedachtegoed van Covey doorgaans in een bepaalde mate rekening met de behoeften, stemming en belangen van anderen om het contact zo soepel, plezierig en - indien zakelijk - profijtelijk te laten verlopen.

Echte liefde is echter het primair de ander een goed gevoel willen geven en/of willen steunen zonder dat daar iets tegenover hoeft te staan. Als er niets terugkomt maar je weet als ‘gever’ dat het de ander goed doet, kun je daar een goed gevoel aan over houden dat soms nog beter is dan het gevoel dat je die ander geeft (...). Vaak gaat het dan over een veel krachtiger hartverwarmend en louterend - soms therapeutisch helend - gevoel, dan je ooit zult bereiken vanuit een voorwaardelijke, berekenende en/of egocentrische benadering. Ook hier is dus sprake van een zeker win-win principe en eventueel een synergie effect. Maar ook van een emotionele en puur sociale in plaats van commerciële ‘business case’.


Duurzame handel in positief gevoel

De economie van de liefde is in feite handel in positief gevoel, met geven in plaats van investeren, ruilen of verkrijgen als basis. Het mooie van die economie is dat er geen contracten, rekeningen of handelsverdragen bij aan te pas komen en dat de bron van die liefde in principe onuitputtelijk is. Iedereen kan zichzelf een duurzaam gelukkig gevoel geven enkel
door oprecht liefde te voelen en te tonen naar anderen. Dat begint veelal met acceptatie en liefde - oftewel balans en vertrouwen - te voelen naar en in jezelf. Balans en vertrouwen zijn overigens ook basis voor een duurzame financiële economie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten